అంతర్జాతీయ మానవ హక్కుల దినోత్సవం సందర్భంగా “మహిళా కమీషన్ ఛైర్పర్సన్ కు వినతి పత్రం అందించిన సెక్స్ వర్కర్స్ మరియు అక్రమ రవాణా భాదితులు
“మానవత్వ హక్కులు” కోసం మేము పోరాడుతున్నాము – సెక్స్ వర్కర్స్
మేము (సెక్స్ వర్కర్స్) ఈ దేశ పౌరులు కంటే చాల తక్కువ స్థాయి కలిగిన వారమని గతంలో ఎప్పుడు లేనివిధంగా ఈ ఏడాది 2020 సంవక్షరంలోనే మేము తెలుసుకొన్నాము. మేము ఈ దేశంలోనే జన్మించాము; మేము అందరిలా తెలుగు మాట్లుడుతూ వున్నాము,రాష్ట్రంలో అందరిలా ఒకే ఆహారాన్ని తినడం, సంగీతానికి నృత్యం చేయడం, మీ అందరిలా మేము ఆహారాన్ని ప్రేమిస్తూ ఉన్నాము.
మేము పేదరికంలో మగ్గుతూ, బలవంతంగా లేదా మోసం ద్వార (మాలో కొందరు పేదరికం ద్వారా, మరికొందరు అక్రమ రవాణాదారుల ద్వారా) వ్యభిచారంలోకి నెట్టినప్పుడు కూడా….. మేము ఇంకా ఈ భూమి పై (ఈ దేశంలో) పుట్టిన మహిళలం అని మేము గట్టిగా నమ్ముతున్నాము. అలాగే మా పిల్లలు కూడా మన దేశంలో మన భూమి పై పుట్టిన ఈ దేశానికి చెందినవారని మేము ఇంకా విశ్వసిస్తూ ఉన్నాము. మేము రోజు తరచూ పగలు పూట అంటరానివారిగా పరిగణించబడుతున్నాము మరియు చీకటిలో మాత్రం లైంగిక సేవల కోసం మమ్ములను కోరుకుంటున్నారు, ‘మంచి కుటుంబాల’ నుండి ఇతర పిల్లలు మా పిల్లలును పాఠశాలల్లో అంటరానివారిగా చూస్తూ కించపరుస్తూ ఉన్నారు. భారత ప్రభుత్వం, అలాగే మన ఆంధ్రప్రదేశ్ ప్రభుత్వం తన పౌరులందరికీ సమానంగా ఆహారం అందిస్తాము, మరియు రాష్ట్రం లో ఎవక్కరు ఆకలితో చనిపోకుండా కాపాడుతాము అని వాగ్దానం చేసేటప్పుడు, మేము కూడా సంతోషించాము… కాని తర్వాత తెలిసింది… ప్రభుత్వాలు అందించే ఆ సౌకర్యాలు అందుకోవడానికి అందరిలా మేము ఆ క్యూ లో నిలబడి అందరు ప్రభుత్వం నుంచి అందుకొనే .ఆ… ప్రేమ, సంరక్షణ మరియు రక్షణ పొందటానికి కుడా .. మేము (సెక్స్ వర్కర్స్) అనర్హులం అని మేము ఏనాడూ ఉహించలేదు.
ప్రతి ఎన్నికల సమయంలో మేము ఓటు వేస్తూనే ఉన్నాము. మేము ఎన్నికలలో ఓటు వేయడానికి క్యుల్లో నిలబడిన ప్రతిసారీ, ఈ రాష్ట్రంలో, ఈ దేశంలో, మా సెక్స్ వర్కర్స్ మాటలు, ఆవేదన వినేవారు, మమ్మల్ని అర్థం చేసుకునేవారు అలాగే మేము పడుతున్న భాధ, కష్టాలు కనీసం అర్ధం చేసుకొని ఆలోచించే వారు ఎన్నికల్లో గెలుస్తారు అని ప్రతి సారి నమ్ముతున్నాము. మేము హెచ్ఐవి ఎయిడ్స్ వ్యాప్తిని నివారించడానికి కండోమ్ తో ప్రారంభమయ్యే మరియు ముగించే కార్యక్రమాలు కు పనికి వచ్చే మహిళలం మాత్రమే కాదు. మేము అక్రమ రవాణాకు గురైన మహిళలు మాత్రమే కాదు, మమ్ములను రక్షించి పునరావాసం కోసం ఆశ్రయ గృహాలలో బందీలుగా ఏళ్ళ తరబడి ఉంచవచ్చు. కాని మేము కోరుకొంటున్నాధీ ఈ దేశం, ఈ రాష్ట్రం లోని అందరి సామాన్య ప్రజలు లాగ మాకు…” సబ్సిడీతో కూడిన ఆహారం కోసం రేషన్ కార్డులు, ఆరోగ్య సేవలు, పోలీసుల నుండి రక్షణ సేవలు, బ్యాంకు ఖాతాల పొందే హక్కుతో సహా బ్యాంక్ నుంచి ఆర్థిక సహాయం పొందటం అందరిలాగే మేము కూడా అదే ప్రభుత్వ సేవలను పొందాలని మేము కోరుకుంటున్నాము. అయినప్పటికీ, కరోనా లాక్డౌన్తో దేశం నిలిచిపోయినప్పుడు, మేము కూడా వ్యభిచారం లేదా ఇతర వనరుల ద్వారా సంపాదించలేనప్పుడు, మా ద్వార కరోనా వ్యాప్తిక చెందకుండా వుండటానికి కోసం మా వద్దకు కస్టమర్ల రాకుండా నిరోధించడానికి వీలుగా చాల చోట్ల పోలీసులు నిఘా నిర్వహించడానికి మా వద్దకు చేరుకున్నారు. కాని ఆ కరోనా లాక్డౌన్తో సమయంలో మాకు మరియు మా పిల్లలకు తిండి పెట్టడానికి కనీసం ఉచిత రేషన్ మాకు అందించేదుకు వీలుగా మాకు సహాయం చేయడానికి ఎవరు … ఏ ప్రభుత్వం ప్రయత్నించలేదు. మా దుస్థితి ఎలా ఉంది అంటే ఎటువంటి ఆయుధాలు లేకుండా ఒక ఒంటరి మహిళ రాక్షసుడి పై యుద్ధం చేయడానికి వెళ్ళినట్లు గా … మా ఆకలిని ఎదుర్కోవటానికి మేము మిగిలి ఉన్నాము.
ఎటువంటి ప్రశ్నలు వేయకుండా, అలాగే గుర్తింపు కార్డ్ చూపమని డిమాండ్లు లేకుండా దేశంలోని సెక్స్ వర్కర్స్ అందరికి రేషన్లు ఇవ్వమని సుప్రీంకోర్టు అన్ని ప్రభుత్వాలను ఆదేశించినప్పుడు, మాకు చాలా ఉపశమనం లభించింది అని ఆశ పడ్డాం. మా సెక్స్ వర్కర్స్ రాష్ర ఫోరం “విముక్తి” ద్వారా మాకు సహాయం చేయమని మన రాష్ట్ర ప్రభుత్వాన్ని వేడుకోన్నాము. ఆంధ్ర ప్రదేశ్ ఎయిడ్స్ కంట్రోల్ సొసైటీ ద్వారా రేషన్ ఇవ్వవలసిన సెక్స్ వర్కర్ల సంఖ్యను తెలుసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్లు మేము విన్నాము. కాని రోజులు, వారాలు, మరియు నెలలు గడిచాయి, కానీ రేషన్ ఇవ్వడానికి ఎవరు ముందుకు రాలేదు. అయితే సెక్స్ వర్కర్స్ మరియు అక్రమ రవాణా నుండి విముక్తి పొందిన భాదితులు మాత్రం సుప్రీంకోర్టు తన తీర్పు ద్వారా తమ ఆవేదనను, గుర్తించింది అని….ఈ గుర్తింపు ద్వారా తమ మనుగడ కోసం ఒక్క మాకు కొత్త దారిచూపినట్లు అనిపించింది అంటున్నారు. అలాగే జాతీయ మానవ హక్కుల కమిషన్ సెక్స్ వర్కర్స్ ను అనధికారిక కార్మికులుగా పరిగణించాలని సూచించినప్పుడు మేము కూడా ఆశాజనకంగా ఉన్నాము. ఇది గౌరవం యొక్క సంజ్ఞ, మేము ఉనికిలో ఉన్నట్లు గుర్తించడం. ఈ గుర్తింపు లైంగిక దోపిడీకి పిల్లలు మరియు మహిళల్లో అక్రమ రవాణాను పెంచుతుందని కొంతమంది కార్యకర్తలు చాలా ఆందోళన చెందారని మేము విన్నాము. మరియు కార్మికులుగా గుర్తించబడాలని జాతీయ మానవ హక్కుల కమిషన్ తన సూచనను ఉపసంహరించుకుంది.
విముక్తి సెక్స్ ట్రాఫికింగ్, పిల్లలతో వ్యభిచారం మరియు ఏదైనా వ్యక్తుల లైంగిక దోపిడీకి వ్యతిరేకంగా నిలుస్తుంది. ఈ క్రియాశీలత, ఈ పోరాటం మాకు వ్యక్తిగతమైనది. మేము ఒక్క లైంగిక దోపిడీకి మాత్రమె బాధితులం కాదు – మానసిక, ఆర్థిక, సామాజిక మరియు రాజకీయ దోపిడీకి కుడా మేము భాదితులం.
- మరో గత్యంతరం లేకనే మా మనుగడ కోసం మేము వ్యభిచారం లో కొనసాగుతూ ఉన్నాము. మాలో చాలా మంది వారి కుటుంబ సబ్యులు చేసిన రుణాన్ని తీర్చడానికి మేము వర్తకపు వస్తువులు గా మారాము. మరి కొంతమంది అప్పులు ఊభిలొ కూరుకొని పోయి మరో ప్రత్యామ్నాయం లేక ఇందులోకి బలవంతంగా రావడం జరిగింది. అలాగే మోస పోయి అక్రమ రవాణా కోసం అమ్మకం ద్వారా బలవంతంగా దానిలోకి ప్రవేశించారు.
- భారత ప్రభుత్వం ప్రజల మనుగడ కోసం … జీవనోపాదులు, ఆదాయ భద్రత, దోపిడీల నుండి రక్షణ కల్పించడంలో విఫలం కావడానికి మేమే ఒక (సింబల్) ఉదాహరణ గా పేర్కొనవచ్చు. – మేము లైంగిక బానిసత్వం నుంచి బయటపడ్డాము, అక్కడ అక్రమ రవాణాదారులు, మేడమ్‌లు, వేశ్యాగృహం నిర్వాహకులు మరియు యజమానులు కు మేము బానిసలుగా పనిచేశాము. మేము మా వారి ‘అప్పులు’ తో పాటు అందరి అప్పులు తీర్చాము. కాని ఆ సమయంలో మాకు పిల్లలు ఉన్నారు, మా పిల్లలు కోసం అంత నియంత్రణ లొనూ, మా పిల్లల కోసం కొంత స్వేచ్ఛను పొందటానికి ప్రయత్నించాము అలాగే మా పిల్లల భవిష్యత్తు కోసం పనిచేయడానికి ప్రయత్నించాము. కాని సెక్స్ వర్కర్స్ గా మా ఆందోళన ఒక్కటే మా లాగా మా పిల్లలు మారగూడదు అలాగే మా పిల్లలను ఈ విషవలయం నుంచి రక్షించడం మరియు వారికి అందరిలాగే మంచి భవిష్యత్తును అందించడమే మా లక్షం.
- ఈ సమాజం మానుంచి భారీగానే లబ్ది పొందింది, కాని మాకు మాత్రం….. కళంకం, అవమానం, నిందలు మరియు అసహ్యం మాత్రమే ఇచ్చింది. ఈ కేంద్ర మరియు రాష్ట్ర ప్రబుత్వాలు అందిస్తున్న పేదరిక వ్యతిరేక కార్యక్రమాల నుండి మేము ఎప్పుడూ, ఎనాడు ప్రయోజనం పొందలేదు. సెక్స్ వర్కర్లను మరియు సెక్స్ ట్రాఫికింగ్ బాధితులను ఆర్థికంగా ఆడుకోవడానికి ఆర్థిక మంత్రిత్వ శాఖ ఒక కమిటీని ప్రకటించినప్పుడు మేము ఎంతగానో సంతోషించాము, కాని మాకు బాధ వేసింది ఎందుకు అంటే ఈ కమెటీ లో సెక్స్ వర్కర్లు లేదా అక్రమ రవాణా నుండి బయటపడిన వారిని ఆహ్వానించలేదు, చివరకు మేము మా కోసం పనిచేస్తున్న కొన్ని ఎన్జిఓల నే మా తరుఫున ప్రాతినిధ్యం వహించమని కోరడం జరిగింది.
- పునరావాసం పేరిట మాకు ప్రభుత్వాలు ఇచ్చింది ఒక్కటే…. మమ్మలిని రిస్కు చేసి జైళ్ళు తలపించే ఆశ్రయ గృహాలలో నెలలు, ఏళ్ళ పాటు ఉంచి, మా కుటుంబాల నుండి మరియు మిగిలిన సమాజాల నుండి మమ్ములను దూరం చేసారు. ఈ ఆశ్రయ గృహాలు నడపడం చాలా ఖర్చు తో కూడుకున్నది. ఈ ఆశ్రయ గృహాలులో మాకు అందించే విద్య మరియు ‘శిక్షణలు’ మాకు చాలా అరుదుగా ఏ కొందరికో మాత్రమె ఉపాధి కల్పిస్తాయి, కొన్ని స్వచంద్ సంస్థలు నడిపే కొన్ని ఆశ్రయ గృహాలులో మాత్రమే కొన్ని యూనిట్లలో మాచే పునరావాసం పేరిట శిక్షణ ఇచ్చి చాల పేలవమైన జీతాలు ఇస్తాయి అంతే కాక మమ్మలను ఓ ఒప్పంద కార్మికులుగా చేస్తాయి. మాకు ఈ పునరాస కార్యక్రం అనుభవం ఏమి అనిపిస్తుంది అంటే మేము రెండు సార్లు అక్రమ రవాణాకు గురైనట్లు ….ఒకసారి వేశ్యాగృహాల్లోకి, తరువాత ఆశ్రయ గృహాలలోకి రవాణా చేయబడినట్లు అనిపిస్తుంది.
- ఈ రోజుకు, భారతదేశంలో ఏ రాష్ట్రంలోనూ, లైంగిక అక్రమ రవాణా బాధితులకు లేదా హింసకు గురైన సెక్స్ వర్కర్లకు సరైన పునరావాస పాలసీ అనేది లేదు. కొన్నిసార్లు, మన రాష్ట్ర ప్రభుత్వ ఉత్తర్వుల ద్వారా రూ.20,000/- రెస్క్యూ అయిన తర్వాత ‘తక్షణ ఉపశమనం’ క్రింద ఇస్తాము అని మాకు హామీ ఇవ్వబడింది. కాని 2015 నుంచి 2019 నాటికి షుమారు 1500 మంది రిస్కు అయితే కనీసం అందులో 25% మంది కూడా ఆ నిధులు అందలేదు. అలాగే కొన్ని కేంద్ర ప్రభుత్వ పథకాలు ఉన్నాయి, అవి ఆశ్రయాలను నడపడానికి ఎన్జీఓలుకు చెల్లించబడతాయి కాని భాదిత మహిలలుకు అందించరు. కాని కలకత్తా హైకోర్టులో కొంతమంది సెక్స్ వర్కర్స్ గ్రూప్ లు ప్రజా ప్రయోజన వ్యాజ్యం దాఖలు చేయడం జరిగింది, అక్రమ రవాణా నుండి బయటపడినవారు అలాగే లైంగిక దోపిడీ బాధితుల కోసం ఒక పునరావాస విధానం ప్రకటించాలని ఆ పిటిషన్ లో డిమాండ్ చేశారు, ఈ పునరావాస విధానంలో గ్రామ పంచాయతీలు, జిల్లా పరిషత్, ఆరోగ్య సేవా సంస్థలు, బ్యాంకులు లేదా ఇతర ఆర్థిక సంస్థలు ను కూడా భాగస్వామ్యం వహించాలని అలాగే ఇప్పటికే ఉన్న పథకాలు భాదిత మహిళలు అందేలా చేసే భాద్యత వహిస్తూ అక్రమ రవాణా అలాగే లైంగిక దోపిడీ బాధితుల రక్షణ మరియు సాధికారత కొరకు వీరు పని చేసేలా చూడాలి. మాకు అర్ధం కాని విషయం ఒక్కటే అక్రమ రవాణా నిరోధం కోసం పనిచేసే స్వచ్చంద సంస్థలు వారి కార్యకర్తలు, యక్టివిస్ట్లు మేము రిస్కు అయిన తర్వాత మా భద్రత, పునరావాసం మరియు అక్రమ రవాణాకు ఎక్కువగా గురయ్యే మా పిల్లల భద్రత వంటి పలు అంశాలు ఎందుకు పట్టించుకోవడం లేదో మేము అర్థం చేసుకోలేకపోతున్నాము.
- పైన పేర్కొన్న అంశాలు ప్రతి విధంగా దోపిడీకి గురయ్యే మార్గాలు. మమ్ములను మరింత హింస నుండి మమ్మల్ని రక్షించే బదులు…విటులను ఆకర్షిస్తూ వున్నావు అని, లేదా మరో సాకుతోనే మేము అరెస్టు కాకుండా ఉండాలి అంటే మేము వారికి లంచాలు చెల్లించాలి. ఈ అవినీతి మరియు దోపిడీకి సెక్స్ వర్కర్స్ గురికావడం అనేది ఏ ఒక్క రాష్ట్రం లోనే కాదు భారతదేశం అంతటా ఈ పరిస్థితి నెలకొని ఉంది. మేము ఒక్క గూండాస్ మరియు పింప్స్ నుంచే కాదు చాలా ప్రాంతాల్లో పోలీసు మరియు ప్రభుత్వంలోని అవినీతి అధికారుల నుంచి కూడా మేము ఇదే సమస్య ఎదుర్కొంటున్నము
- మేము వ్యభిచారం నిర్వహించే వేశ్యాగృహం యజమానులు, నిర్వాహకులు మరియు పింప్‌లకు మేము పూర్తిగా వ్యతిరేకం. ఎందుకు అంటే వారు మహిళలు మరియు పిల్లలను రుణభందం లో ఇరికించి తద్వరా వారిని వ్యభిచారంలోకి దించి వారిని బానిసలుగా చేస్తున్నారు. సెక్స్ వర్కర్స్ ను అడ్డం పెట్టుకొని పింప్స్, వేశ్యాగృహం నిర్వాహకులు, మేడమ్స్ లేదా వేశ్యాగృహం యజమానులు చట్టపరమైన రక్షణ పొందటానికి మేము అంగీకరించడం లేదు. ఎందుకు అంటే వారు సెక్స్ వర్కర్లు కాదు. వారిని సెక్స్ వర్కర్లుగా పరిగణించడం మరియు వారిని మాతో సమానం చేయడం అంటే జమీందార్లు మరియు రైతులను ఒకే సమూహంగా, అలాగే ఫ్యూడల్ మాస్టర్స్ మరియు బాండెడ్ లేబర్ ను ఒకే తరగతిగా భావించడం లాంటిది. కాబట్టి, సెక్స్ వర్కర్ల నేరస్తులుగా చూడకూడదు అంటే మేడమ్స్, వేశ్యాగృహం నిర్వాహకులు, పింప్స్ మరియు అక్రమ రవాణాదారులను కూడా అనే అర్ధం కాదు. ‘ఇతరుల తో వ్యభిచారం’చేయించడం అలాగే వ్యభిచారం చేయించడం ద్వార లాభం పొందడం అనేది నేరంగా నే చూడాలి. ఇది చాలామంది అక్రమ రవాణా వ్యతిరేక కార్యకర్తలు అర్థం చేసుకోలేకపోతున్నారు. అక్రమ రవాణాతో పోరాడటం మా జీవిత పోరాటం, మన రాష్ట్ర ప్రభుత్వం అక్రమ రవాణాపై పోరాడాలనుకుంటే, మేము వారికి మా పూర్తి మద్దతు అందిస్తాము.
మిగిలిన భాగం రేపు ……..
